jakby w sześciopaku brakowało dwóch piw. A może trzech. Oczywiście Shep nikomu się nie przyznał, co myśli.

szescdziesiat dziewiec, i ruszył w strone mostu Golden Gate.
Nic nie odpowiedział, tylko pomógł znaleźć jej stare buty. Kiedy je wkładała, rzucił jej bluzkę i stanik.
narodzinach swojej córki - dowiedzieć się, czy dziewczynka żyje i czy jest jego dzieckiem. Otworzył drzwi i
jako adwokat i odnosił spore sukcesy. - Dlaczego tobie i matce
Czymkolwiek ono jest. - Odwróciła głowe i spojrzała w okno.
Przebiegł ja nagły, nieopanowany dreszcz. Przymkneła oczy i
scene z przeszłosci. Obraczka... spojrzała na reke i zmarszczyła
o, dostrzegła go: czaił się przy ogrodzeniu, gdzie stało zaparkowanych kilka ciężarówek i dżipów. Miał
w niej prawo jazdy, karty kredytowe, zapewne tak¿e klucze i
- Przyniosę mopa.
zaliczaja sie do naszych przyjaciół.
pensję i podejmowała wiele decyzji, ale chyba nie było warto zadawać się z oszustem pokroju Reda Cole’a.
- A kto to wie? Pewnie komuś się nie spodobało, że stary Caleb za dużo gada. - Shep utkwił w Nevadzie surowe,
ona sobie myślała: żeby przyjeżdżać po niego autem z nieważnymi tablicami rejestracyjnymi?! Kurczę blade, czy

Dzisiaj czuła się podobnie.
dził Tom, powracając do czytania gazety.
- Myślałaś, że szukają cię gliny?
- Poprzednie nauczycielki panny Delacroix nie były takie złe, jak pan twierdził,
- Co mogę zrobić? Powiedz mi, Harlandzie.
Klara zatrzymała się i po prostu patrzyła na swoją rodzinę. Chciała biec, ale zmusiła się, by spokojnie podejść do furtki, która przy otwieraniu zaskrzypiała jak za dawnych czasów, co sprawiło, że kilka twarzy zwróciło się w kierunku, z którego nadchodziła.
- Tędy, panienko.
- Tak czy inaczej nie powinniśmy tu być sami.
duchu, że nie boi się szeptów i spojrzeń, że już nieraz musiała stawiać im czoło. Niestety nic
Hope zaczęło mocniej bić serce. Tego się obawiała
Potrząsnął głową i wrócił do teraźniejszości. Przegapił dużą część rozmowy przy
- Nie, bo powziął pan złą decyzję. Wkrótce jej pan pożałuje, gdy ktoś z towarzystwa
go samego na noc. No i tyle widziała dzieciaka.
- Tak, to ja. - Nachyliła się bliżej. - Witaj, babciu.
W jej głosie słyszało się łagodność, niemal słodycz. I lęk. Zbyt łagodny, zbyt słodki głos jak na dziewczynę z ulicy. Szybko stwardnieje, pomyślał, nabierze ostrych tonów. O ile przetrwa.